Του Σταύρου Αραχωβίτη
Οι Ευρωπαίοι αγρότες εξεγείρονται εναντίων των πολιτικών που τους επιβάλλουν αυστηρότερους κανόνες για την προστασία του περιβάλλοντος με μειωμένους πόρους και πολύπλοκες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Αυτή την στιγμή επιλέγει η ΕΕ να εισάγει έναν Κανονισμό που ανοίγει διάπλατα την πόρτα για την καλλιέργεια φυτών που έχουν υποστεί Γενετική Τροποποίηση. Πρόκειται για την απόλυτη αντίφαση στις ευρωπαϊκές πολιτικές.
Α. Δεδομένα.
Ο προτεινόμενος Κανονισμός έρχεται να καλύψει το υποτιθέμενο νομοθετικό κενό που έχει προκύψει από τις εξελίξεις στην επιστήμη της Βιοτεχνολογίας. Πράγματι, νέες τεχνικές έχουν αναπτυχθεί στον τομέα της ανθρώπινης τεχνολογικής παρέμβασης (γενετική μηχανική) στο γενετικό υλικών των έμβιων όντων.
Στην εν λόγω πρόταση Κανονισμού επιχειρείται μια διάκριση μεταξύ των Γενετικών Τροποποιημένων Οργανισμών (ΓΤΟ, GMO), εν προκειμένω φυτών, που καλύπτονται από την βασική Οδηγία 2001/18/ΕΚ και τις μετέπειτα νομοθετικές παρεμβάσεις μέχρι τον κανονισμό (ΕΕ) 2017/625 και φυτών που παράγονται με τις Νέες Γονιδιωματικές Τεχνικές (NGT) που αφορά η παρούσα πρόταση.
Και οι δύο κατηγορίες παραγόμενων Οργανισμών έχουν υποστεί ανθρωπογενή παρέμβαση στο γονιδίωμα, δηλαδή στον Γενετικό Κώδικα. Ο διαχωρισμός που επιχειρείται εδώ είναι ότι αφενός στους ΓΤΟ υπάρχει εισαγωγή ξένου προς το είδος γονιδιώματος (transgenesis), αφετέρου στους NGT υπάρχει αναδιάταξη του υφιστάμενου (στοχευμένη μεταλλαξιγένεση) ή εισαγωγή από άλλο αλλά συγγενικό είδος (cisgenesis). Θεωρητικά η παραγωγή NGT οργανισμών θα μπορούσε να προκύψει κάποια στιγμή και μόνη της μέσω της διαδικασίας της Εξέλιξης και της Φυσικής Επιλογής.
Το κρίσιμο και βασικό σημείο είναι ότι μιλάμε για ανθρωπογενή παρέμβαση κατ επιλογή στο γενετικό κώδικα και παραγωγή νέου οργανισμού που μέχρι εκείνη την στιγμή δεν υπάρχει στην Φύση.
Β. Γενικές παρατηρήσεις
- Οι τεχνικές που σήμερα λέγονται «νέες γονιδιωματικές τεχνικές (NGT)» μόνο νέες δεν είναι. Αντίθετα η αναδιάταξη του γονιδιώματος και η εισαγωγή από συγγενικά είδη μάλλον πρόκειται για τις πρώτες τεχνικές που επιχειρήθηκαν έναντι της εισαγωγής νέου γονιδιώματος (transgenesis).
- Ο διαχωρισμός σε φυτά NGT κατηγορίας 1 με αντικατάσταση ή ένθεση μέχρι 20 νουκλεοτιδίων, είναι μάλλον αυθαίρετη επιστημονικά. Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί και να διακρίνει ότι με κάτω από 20 παρεμβάσεις ένα φυτό θεωρείται «ασφαλές» ενώ με άνω από 20 δεν θεωρείται.
- Σε κάθε περίπτωση, καθόσον μιλάμε για Γενετική τροποποίηση, τίθεται θέμα απειλής της βιοποικιλότητας. Οι οργανισμοί που έχουν υποστεί γενετική παρέμβαση, μετά την απελευθέρωσή τους στο περιβάλλον επηρεάζει τα συγγενικά είδη και οδηγεί σε μεταβολή των ισορροπιών στην βιοποικιλότητα.
- Στο κείμενο του σχεδίου Κανονισμού εκφράζονται έντονες επιφυλάξεις για τον κίνδυνο επιμόλυνσης συμβατικών και βιολογικών καλλιέργειες που ουδέποτε χρησιμοποίησαν εν γνώσει τους φυτά NGT.
- Ένα ζήτημα που απασχολεί την δημόσια συζήτηση είναι η εμπορευματοποίηση του γενετικού υλικού. Η κατοχύρωση με διπλώματα ευρεσιτεχνίας φυτών NGT οδηγεί σε έλεγχο της παραγωγής τροφής και δημιουργεί συνθήκες μονοπωλίων. Πολύ δε περισσότερο, όταν γενετικό υλικό ανιχνευτεί σε βιολογικές ή και συμβατικές καλλιέργειες που ουδέποτε χρησιμοποίησαν εν γνώσει τους φυτά NGT.
- Δεν είναι συμβατός με τις καταστατικές συνθήκες της ΕΕ ο περιορισμός του δικαιώματος απαγόρευσης των ΚΜ της νομιμοποίησης φυτών NGT. Αντίθετα είναι αντιφατικό και πέρα από κάθε νομική συνθήκη η επιβολή στα ΚΜ της λήψης μέτρων για την αποφυγή ακούσια παρουσίας σε βιολογικές και συμβατικές καλλιέργειες (άρθρο 24).
- Με την δυνατότητα μη επισήμανσης φυτών NGT και προϊόντων που περιέχουν φυτά NGT κατηγορίας 1, ο καταναλωτής στερείται του δικαιώματος της επιλογής.
- Κατά την Εκτίμηση Επιπτώσεων γίνεται ο χειρότερος συνδυασμός επιλογών. Η εκτίμηση επιπτώσεων είναι η πλέον επισφαλής αλλά φιλική για τις εταιρίες γενετικής βελτίωσης καθώς τις απαλλάσσουν από ένα τεράστιο κόστος.
Γ. Διαπιστώσεις
Συμπερασματικά θεωρώ ότι υπάρχουν σοβαρά επιστημονικά και νομικά ζητήματα που καθιστούν προβληματική την πρόταση Κανονισμού. Μια βεβιασμένη εισαγωγή νομοθετικής ρύθμισης σε επίπεδο Ευρωπαϊκού Κανονισμού μπορεί να επιφέρει Μη αναστρέψιμες συνέπειες για το περιβάλλον, την βιοποικιλότητα, τους γενετικούς πόρους, την οικονομία, την επιβίωση των αγροτών, την υγεία και ευζωία κοινωνικού συνόλου.
